κονσερβατόρος

ο

(κατά τη βενετοκρατία στα Επτάνησα, στην Κρήτη κ.α.) διοικητής και διαχειριστής τών ενεχυροδανειστηρίων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. conservatore < λατ. conservator < λατ. ρ. conservo «φυλάσσω, συντηρώ»].